Nieuwsbrief Juli 2009

NIEUWSBRIEF NUMMER 3, juli 2009


PIETER IN BOLIVIA

In januari 2008 is Pieter van der Tang naar Zuid Amerika vertrokken om als vrijwilliger bij Misión Timoteo in Bolivia te gaan werken.
Van 19 november 2008 tot 13 januari 2009 was hij op verlof in Nederland. Daarna is hij weer naar Bolivia vertrokken om het werk bij Misión Timoteo voort te zetten. Sinds 27 mei is hij weer terug in Nederland.


AANKOMST IN BOLIVIA
Toen ik na mijn verlof weer aankwam in Bolivia trof ik Dick en Therese daar ziek aan. Ze bleken dengue te hebben. Dengue (ook wel knokkel-koorts genoemd) is een heftige ziekte die wordt overgebracht door een bepaald soort mug. Eenmaal aangekomen in Misión Timoteo Portachuelo bleek o.a. de vrouw van cowboy Wilman ook dengue te hebben. Er bleek een flinke epidemie te heersen.

Wat me het eerst opviel toen ik op de boerderij aankwam was dat de sorghum die we in november hadden gezaaid al zo’n 2 meter hoog stond. Die was dus ongeveer een meter per maand gegroeid (!) en was al bijna oogstrijp. Het was leuk om te zien dat op de plaatsen waar we de compost hadden aangebracht de sorghum beter was opgekomen en er groter, groener en met meer zaad bij stond.

Het was wel een teleurstelling dat het kwekerijtje met Leucaena boompjes die ik voor vertrek had opgezet er niet meer was. Alvaro had ze geen water gegeven en dus waren alle boompjes dood gegaan.

VIER KEER VERHUIZEN, ZIEKENZORG EN SCHADE HERSTELLEN.
Dit jaar zou mijn hoofdproject worden het opstarten van de productie en verkoop van yoghurt en kaas. Om een keuken te hebben voor het maken van de yoghurt en een plekje voor mij om te wonen, moesten het kantoor van de boerderij, een gezin dat in het straatkinderhuis werkte en ik, intern verhuisd worden.

Toen ik bijna klaar was met het overbrengen van mijn spullen naar mijn nieuwe kamertje werd er gebeld vanuit Santa Cruz. Harry, een Nederlandse imker die in Portachuelo de bijen verzorgt, was vanuit Sucre met dengue aangekomen. Hij lag in het ziekenhuis, maar sprak zelf niet zo goed Spaans. Of ik z.s.m. naar Santa Cruz kon gaan om te vertalen. Ik heb toen een tijdje in het huis van Dick en Therese gewoond om vanuit daar Harry bij te staan. Elke dag even naar hem toe om te vertalen, gezellig even te praten en alles wat hij daar nodig had voor hem te kopen.

Toen Harry weer beter was ging ik weer terug naar Portachuelo. Daar bleek net de nacht voor mijn aankomst een regenstorm flinke schade aangericht te hebben. Bomen omgewaaid, een stuk dak van het huis van een cowboygezin af, elektrakabels gebroken, etc. In mijn kamer stond het raam open en was de regen naar binnen geslagen. Aangezien ik alleen een los matras en een stoel had gekregen en alles dus op de grond lag, was bijna alles wat ik had doorweekt. Werk genoeg dus weer.

OPSTARTEN EN TELEURSTELLINGEN.
Om voortaan iets te hebben waar ik mijn kleding op kon hangen, besloot ik een kledingrek te maken van bamboe dat op het terrein groeit.

Ook begon ik met het aanschaffen en verzamelen van de spullen die nodig waren voor de yoghurt-productie en met het ontroesten en schoonmaken van een gaskookstel.

De eerste keer dat ik yoghurt maakte, schiftte die. Ik vermoedde dat dit kwam doordat de cowboys de melk filterden met een zeef waar ook het stremsel voor de kaasbereiding door gegoten werd. De tweede poging ging beter maar was nog niet goed genoeg voor verkoop. Dat viel toch wel een beetje tegen nadat ik vorig jaar in één keer zo’n geweldig lekkere yoghurt had gemaakt.

Veel verder dan de eerste pogingen ben ik niet meer gekomen. Niet omdat ik de yoghurtproductie niet meer zag zitten. Ook niet door alle tegenslagen en het gebrek aan comfort. Maar voornamelijk vanwege andere teleurstellingen.

Zo was het wel duidelijk geworden dat de interesse in het Leucaena project niet voldoende was om hier mee door te gaan. Als ik het al succesvol aangelegd zou krijgen, zou het door gebrek aan onderhoud verwilderen en de productie eerder verlagen als verhogen.

Van de compost die ik vorig jaar gemaakt had, werd pas na aandringen slechts een deel op het allerlaatste moment op het land aangebracht. Het effect hiervan was in januari zichtbaar. Maar wat me alle motivatie om verder te gaan ontnam, was dat de sorghum vervolgens niet geoogst werd. Een klein deel werd met de hand geoogst, maar het overgrote deel stond op het land af te takelen totdat er alleen verdroogde stokjes overbleven.
Onbegrijpelijk dat na zoveel investering in het huren van de tractor, ploegen, zaaien, onkruid- en insectenbestrijding er gewoonweg niet geoogst werd! Zelfs de verdroogde sorghum werd niet verwijderd (sorghum loopt na oogsten opnieuw uit en kan vervolgens nog een keer geoogst worden).

Verder waren er nog meer dingen in het beheer van zowel de boerderij als het straatkinderhuis die niet goed liepen. Ik had er inmiddels ook weinig vertrouwen in dat het yoghurtproject succesvol voortgezet zou worden wanneer ik naar Nederland zou terugkeren. Ook voelde ik me erg geïsoleerd zo ver van de bewoonde wereld en zonder transport.

De laatste druppel was dat er in één week vijf jongens besloten het straatkinderhuis te verlaten, waaronder Rider, een heel positief ingestelde jongen die ik graag in het yoghurtproject had betrokken. Van de jongens die er een jaar daarvoor waren, bleven er nu nog maar twee over.
De nieuwe jongens zouden voorlopig nog niet mee kunnen doen in het yoghurtproject omdat ze nog maar net van straat kwamen. Ze hadden nog open wonden en de hygiëne was nog ver te zoeken. Dan kun je niet zomaar in de voedselbereiding komen werken.

EVALUATIE EN VERTREK.
Ik besloot daarom begin maart niet langer voor Misión Timoteo te blijven werken. Ik huurde een kamer in Montero en ging me oriënteren op wat ik nu zou gaan doen. Blijven tot 26 november, de datum van mijn terugreis? Een betaalde baan in Bolivia? Iets voor mezelf beginnen in Bolivia? Of terug naar Nederland en daar de draad weer oppakken? Na een tijdje besloot ik vanwege de erg lage salarissen en voor mij toch wat lastigere markt, weer terug te keren naar Nederland. En zo landde ik op 27 mei weer op Nederlandse bodem. Op dit moment probeer ik me weer te settelen.

Ik wil u via deze weg allen hartelijk bedanken voor de steun, in welke vorm u die ook gegeven hebt.

Groeten vanuit Zoetermeer, Pieter van der Tang