Een week en vier stempels later...

Inmiddels ben ik weer in Montero. Gisteren ben ik met de trein aangekomen. Ik heb mijn vierde stempel gekregen maar het is weer niet mijn laatste. Opnieuw hebben ze me slechts 30 dagen gegeven. Ik dus in discussie dat Nederlanders recht hebben op 90 dagen (hadden ze de dag ervoor zelf al gezegd). Eerst wilden ze het laten doorgaan voor een vergissing. Lijst erbij, en ja, inderdaad 90 dagen voor Nederland. "Okay, moet je maar even naar Santa Cruz gaan, daar woon je toch vlakbij, en daar kunnen ze het herstellen". Pas toen ik zei dat ik niet begreep waarom ik naar Santa Cruz zou moeten gaan als ze hier het probleem veroorzaakten en ook op konden lossen, kwam de aap uit de mouw: Het zit zo, we hebben orders om het zo te doen. Na drie keer hetzelfde meegemaakt te hebben vermoedde ik het al: Het is dus officieel regeringsbeleid dat ze maar 30 dagen geven aan de grens en je daarna de rest in Santa Cruz moet gaan halen. Je moet het buitenlanders die gratis komen werken om je burgers te helpen natuurlijk niet te makkelijk maken...

Bij de terugreis stopte de trein een eindje voor het station in Santa Cruz. Er waren dus nog steeds problemen. Later kwam ik er met de taxi langs en er liepen wel weer mensen in en uit, maar blijkbaar was dus nog niet alles op orde. Ook bleek het douanekantoor van Santa Cruz nog bezet door de autonomisten. Hopelijk wordt dat binnen 30 dagen weer vrijgegeven zodat ik eindelijk mijn volle 90 dagen krijg.

Wat betreft de vraag van Karin over mijn vorige stukje: Het is mogelijk om een visum voor een jaar te regelen. Ik ben daarmee begonnen in maart/april (zie eerder berichten). Het is een gigantisch bureaucratie om dat te regelen en het kost ook meer dan een paar keer naar de grens heen en weer reizen. Je moet eerst een visum voor een maand aanvragen, en daarna voor 1 jaar. Voor beide visa krijg je een hele waslijst met benodigdheden: certificaat van de drugspolitie dat je daar niet bekend bent, zelfde papiertje van Interpol, bewijs van inschrijving in de stad waar je woont (daarvoor heb je weer nodig rekening van water en licht van de huiseigenaar en van een buurman, het papier van Interpol, ...), pasfoto´s, medisch certificaat dat je geen aids en geen besmettelijke infectieziekten hebt, notariële akte, papier van Mision Timoteo dat zegt wat je doet en hoe je je verblijf financiert, getekent door een advocaat, ... enz.. Na twee maanden wachten op mijn papiertje van Interpol was mijn visum verlopen en moest ik wel reizen. Dat bleek toen veel goedkoper te zijn en ook eenvoudiger (alles is relatief).
Op het ogenblik zijn er geen andere Nederlandse vrijwilligers. Wel een Ecuadoriaan en iemand uit Uraguay. Zij reizen ook maar later.